WPolskich Siłach Zbrojnychformowanych od 1943 roku wZwiązku Radzieckimpod kierownictwem polskichkomunistówwprowadzono nowy wzórorła, gdyż orzeł wz. 19 i haftowany narogatywkach polowychorzeł wz. 37 nie zostały zaakceptowane przez kierownictwo polityczne[1]. Nowy orzełek zaprojektowany przezJaninę Broniewskąwzorowany był na wizerunku orła z sarkofagu książątWładysława HermanaiBolesława Krzywoustego, znajdującego się wkatedrzewPłocku[2]. W założeniach nawiązywał do tradycjipiastowskich, stąd jego fałszywa nazwa „orzełek piastowski”, ale w rzeczywistości wizerunek z grobowca byłneogotyckii powstał w 1824 roku. Autorem rysunku orła na sarkofagu był malarz i rysownikZygmunt Vogel[3].

Pierwszą partię orłów wprowadzono oficjalnierozkazem dziennymnumer 39 dowódcy1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszkiz 12 lipca 1943 roku. Emblemat „orła kościuszkowskiego” – nazwa nieprawidłowa, gdyż kolejno powstające oddziały również otrzymywały „piastowskiego” orła – noszono na rogatywkach, uszankach i furażerkach[1]. Malowany był na hełmach, broni ciężkiej i sprzęcie wojskowym, w tym między innymi na zdobycznych niemieckich klamrach pasów zakrywającswastykęi na radzieckich zakrywającgwiazdę[1]. Stanowiłgodłona wszystkichpolskich sztandarachwykonanych w Związku Radzieckim. Według regulaminu miał być noszony do końca 1944 roku, choć w użyciu pozostawał częściowo jeszcze do 1947/1948 roku. Później pojawił się jeszcze naWielkopolskim Krzyżu Powstańczymw 1957 roku,Medalu „Za udział w walkach w obronie władzy ludowej”potocznie zwanego „medalem utrwalaczy” w 1983 roku iKrzyżu Bitwy pod Leninow 1988 roku[3].

Źródło: https://pl.m.wikipedia.org/wiki/Orze%C5%82_wojskowy_wz._43