Album zawiera znakomite działa pochodzące z prywatnej kolekcji Adama Brożego
Obejmuje on 73 portrety graficzne artystów ze zbioru pomysłodawca wystawy , historyka sztuki, dziennikarza, popularyzatora kultury polskiej w Rzymie.

Wystawa oraz album Portrety artystów w grafice była zorganizowana w Warszawie na Zamku Królewskim, by propagować prywatne kolekcje zbirów polaków.

Zaprezentowane na wystawie i w albumie grafiki, ukazują portrety od wczesnego renesansu po późny klasycyzm.
Prezentowane są tu m.in. wizerunki Michała Anioła, Albrechta Durera, Petera Rubensa.

Książka- album zawiera obrazy, które zostały zaprezentowana na wystawie w Zamku Królewskim w Warszawie.

Zbiór zaprezentowany na wystawie ma swoją historię. Pomysłodawca wystawy kiedyś był w Rzymie. Spotkał on tam największego kolekcjonera polskiego, wnuka jeszcze większego kolekcjonera z Krakowa.
Obaj nosili to samo imię i nazwisko: Emeryk Hutten- Czapski.

Wyjechał do Rzymu na stypendium jesienią 1965 roku. Pomysłodawca wystawy i kolekcjoner polubili się. PO kilku latach kolekcjoner został prezesem Fundacji Rzymskiej, którego pomysłodawca był stypendystą.
Został on też sekretarzem tej fundacji. Jako zadanie dostał on m.in. wyszukiwanie w katalogach domów aukcyjnych i antykwariuszy obiektów, którymi interesował się kolekcjoner, tzw. widoków i planów miast oraz innych zabytków polskich, w dalszej kolejności wszystkiego, co dotyczyło wyspy Malty i zakonu maltańskiego.

Dzięki temu pomysłodawca wystawy miał możliwość zaznajomienia się ze światowym rynkiem antykwarycznym, w tym z cenami i wynikami sprzedaży słynnych domów aukcyjnych.
Katalogów była znaczna ilość i ciągle dochodziły nowe z całego świata.
Niezależnie od pracy, wyjeżdżali głównie do Paryża.
Po drodze wchodzili do środka znajomych antykwariatów. Zawsze dostawał coś godnego uwagi, dokładnie to oglądał, później następowała prowadzona z wielkim znawstwem długa rozmowa, w wyniku której cena nabierała realnych cech.
Po drodze rozmawiali o wartości i wyjątkowości jego nabytku.
Rola pomysłodawca wystawy zwyczajnie ograniczała się do szczerej akceptacji jego stwierdzeń.

Po jakimś czasie zaczęło się pomysłodawca wystawy wydawać, że i on mógłby coś zbierać. Oglądając przy okazji portrety rycinowe, wpadł na pomysł zbierania podobizn artystów.
Czapski zapytał pomysłodawca wystawy dlaczego to kupił, a ten odpowiedział mu że zaczął zbierać portrety artystów.

Kolekcjonerowi bardzo się to spodobało i ofiarował pomysłodawca wystawy kilka przedstawień Jacqua Callota, którego dzieła bardzo lubił.
Są one zaprezentowane w albumie.
Od tego czasu kolekcjoner Czapski, zawsze gdy bywał w antykwariacie dodawał, wskazując na pomysłodawca wystawy , że „Ten młody człowiek poszukuje portretów artystów”.
Niestety, niewiele antykwariuszy orientowało się w tym, czy mają portrety artystów. Trzeba było szukać w ich tekach i czasami się je znajdowało.

Po śmierci kolekcjonera w 1979 roku pomysłodawca wystawy udał się do Niemiec i do Londynu w celu znalezienia czegoś ciekawego. Szczególnie w Londynie, przy uważnym szukaniu można było natknąć się na interesujące jego ryciny. Ceny szybko wzrastały i często dzieła były nieosiągalne.

W działalności zbierackiej Czapskiego, pomysłodawca wystawy miał do czynienia z wieloma polskimi kolekcjonerami, a wśród nich z dwoma największymi po 2 wojnie światowej.
Związani z kultura antykwaryczną twierdzili, że wiedza w tej dziedzinie i działalność dają dużą satysfakcję, w tym też materialną.
I rzeczywiście przeglądanie katalogów i porównywanie cen wciągają i dają pewną przyjemność, ale jest to czasochłonne.
I tak pomysłodawca wystawy wszedł w kolekcjonowanie dzieł i świat antykwariuszy z ich zasobami.

Po pewnym czasie pomysłodawca wystawy zaczął zbierać portrety z rzymskimi antykwariuszami.
Niekiedy sami dawali mu znać, że mają portrety danego artysty.
W pewnym czasie pomysłodawca wystawy zaczął zwracać uwagę, że jego zbiór portretów jest już wystarczający zarówno pod względem jakości jak i ilości.

W 2004roku podczas pobytu stypendialnego dr Artura Badacha pomysłodawca wystawy pokazał mu jego uzbierane ryciny, a w szczególności zbiór portretów artystów.

To on uznał, że ten zbór jest warty publicznego pokazania.
I tak narodził się pomysł wystawy oraz opublikowania go w formie niniejszego albumu.
Album wydany na kredowym papierze.