Święto –odbicie cywilizacji, symbol, nośnik mitów i legend. Jego materialne ślady są kruche i ulotne –drewniane konstrukcje, których przeznaczeniem było przetrwać par zaledwie dni i których tak bardzo brakuje we współczesnych katalogach dzieł sztuki.

Związane ześwitem zabawy i wybryki nie są tylko kwestią obyczaju i moralności, mniej lub bardziej surowego przestrzegania nakazów religii. Może nie by, i naogół nie ma, żadnej sprzeczności między duchem chrześcijańskim, najbardziej szczerą pobożnością, a tymi zbiorowymi i nie zawsze zgodnymi zdobrym smakiem wybuchami żywiołowości; są one wpisane wkontekst owiele bardziej złożony. Podobnie jak wszelkie inne przejawy naszej cywilizacji, są pochodnymi okoliczności –przede wszystkim politycznych i społecznych.

Wnaszych czasach –czasach zatracenia bezpośredniości form życia wspólnotowego –niewątpliwie trudna nam ogarnąć wyobraźnią owe odległe wieki „barbarzyństwa” i uzmysłowić sobie rolę, jaką wnich odgrywało święto wraz zcałym bogactwem form i zaskakujących niejednokrotnie przejawów życia społecznego.

Książka nowa.