<em>Słownik języka polskiego, obejmujący oprócz zbioru właściwie polskich, znaczną liczbę wyrazów z obcych języków polskiemu przyswojonych; nomen­klatury tak dawne, jak też nowo w użycie wprowadzone różnych nauk, umiejętności, sztuk i rzemiosł; nazwania monet, miar i wag główniejszych krajów i prowincij; mitologję plemion słowiańskich i innych ważniejszych, tudzież oddzielną tablicę słów polskich nieforemnych z ich odmianą; do podręcznego użytku </em>– to pełny tytuł dzieła, które ukazało się w Wilnie w drugiej połowie XIX stulecia. Choć na temat tzw. słownika wileńskiego wypowiadało się już wielu badaczy, wiedza o nim wciąż zawiera liczne luki. Wokół <em>Słownika… </em>przez lata narastały różnorodne kontrowersje, których ślady można odnaleźć również we współczesnych pracach metaleksykograficznych. Rozprawa Małgorzaty B. Majewskiej to prawdziwy krok milowy w studiach nad tym leksykonem i ważne osiągnięcie badawcze. Poszerzenie i weryfikacja dotychczasowych ustaleń były możliwe dzięki wieloletnim, wieloaspektowym poszukiwaniom prowadzonym w polskich i zagranicznych archiwach i bibliotekach. W tomie<em> </em>zamieszczono informacje na temat genezy, powstawania i recepcji słownika. W wielu wypadkach odwoływano się do pomijanych w literaturze przedmiotu źródeł dziewiętnastowiecznych.  Drugim celem autorki było przedstawienie problematyki bazodanowej dygitalizacji <em>Słownika… </em>na podstawie doświadczeń zdobytych w toku kierowania projektem badawczym, w efekcie którego powstała elektroniczna edycja <em>Słownika…</em>, która dostępna jest bezpłatnie na stronie: http://eswil.ijp-pan.krakow.pl/.