"Dobrze już, dobrze. Nie panikujmy. Przecież to tylko rachunek za zakupy opłacone kartą VISA. Jeden gówniany świstek papieru z kupą cyferek, a ile krwi potrafi napsuć człowiekowi!
Wyjrzałam z okna mojego biura wychodzącego na Oxford Street, którą akurat przejeżdżał autobus. Zmusiłam się do otwarcia białej koperty leżącej na zagraconym biurku, wmawiając sobie kolejny raz, że to przecież tylko jakiś durny świstek papieru. Nie byłam głupia i dobrze wiedziałam, ile może wynosić taki rachunek... No, powiedzmy, z grubsza wiedziałam.
Mogli mnie skasować na jakieś dwieście funtów. Ewentualnie trzysta... tak, pewnie to będzie trzysta. Góra trzysta pięćdziesiąt!
Jakby nigdy nic, przymknęłam oczy i zaczęłam w myśli podliczać ostatnie wydatki. A więc ten kostium, który kupiłam w Jigsaw... Obiad z Zuzą u Quaglina... No i ten cudowny dywanik w czerwono -żółty deseń! Prawdę mówiąc, sam tylko dywanik kosztował dwieście funtów, ale był wart tę sumę. Wszyscy się nim zachwycali, a już na pewno Zuza."