Zofia Kossak "Na emigracji". Oprac. Mirosława Pałaszewska.
Wybitna pisarka stanęła przed wyborem: komunistyczne więzienie albo wyjazd. Nie chciała emigrować, jednak ze względu na groźbę aresztowania przez komunistycznych zbrdniarzy w 1945 roku opuściła Polskę. Wyjechała najpierw do Londynu. Bez majątku i kontaktu z rodzinnym krajem wraz z mężem Zygmuntem Szatkowskim zaczęła nowe życie w obcym kraju.
Książka zawiera obszerny wybór tekstów z lat 1945 - 1957, a więc z okresu pobytu autorki na emigracji.
Zofia Kossak przez jedenaście lat przebywała w Anglii, skąd wróciła na fali tzw. Odwilży październikowej. W książce znajduje się drukowane po raz pierwszy opracowanie dotyczące sytuacji wewnętrznej kraju w 1945 roku oraz korespondencja m.in. z Janem Nowakiem-Jeziorańskim i Melchiorem Wańkowiczem.
Zofia Kossak-Szczucka, później Zofia Kossak-Szatkowska, de domo Kossak, primo voto Szczucka, secundo voto Szatkowska (ur. 10 sierpnia 1889, zm. 9 kwietnia 1968) – polska powieściopisarka, współzałożycielka dwóch tajnych organizacji w okupowanej przez Niemców Polsce: Frontu Odrodzenia Polski oraz Rady Pomocy Żydom Żegota. Po upadku Powstania Warszawskiego, do 1945 r. przebywała w Częstochowie. Tam opisała swoje wspomnienia z obozu w książce "Z otchłani". W 1945 wyjechała z misją Polskiego Czerwonego Krzyża do Londynu i pozostała na przymusowej emigracji.
Przez 12 lat wspólnie z mężem gospodarowała na farmie Troswell w Kornwalii, kontynuując pracę pisarską. Została przyjęta na prywatnej audiencji u królowej brytyjskiej, na Afternoon Party w Windsorze. Na Zachodzie jej twórczość cieszyła się rosnącą popularnością, książki trafiały na listy bestsellerów, a powieść "Bez oręża" znalazła się na czele Book of the Month w Stanach Zjednoczonych.
W sowietyzowanej Polsce, w 1951 roku wszystkie jej utwory objęte były cenzurą i podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek.
Po powrocie do kraju w 1957 osiadła ponownie w Górkach Wielkich, w „Domku Ogrodnika”, gdyż stary dwór spłonął w 1945 r. Jako publicystka współpracowała przede wszystkim z prasą katolicką. Dzięki umiejętności barwnego obrazowania, dużym walorom poznawczym i potoczystej narracji większość jej powieści historycznych zyskała również popularność wśród dzieci.
W 1964 była jedną z sygnatariuszek listu 34, w którym przyłączyła się do protestu pisarzy w obronie swobody wypowiedzi. Uhonorowana przynależnością do Rycerskiego i Szpitalnego Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy, poprzez otrzymanie Wielkiego Krzyża Zasługi.
Oprawa twarda.
Nowa książka. Książka w idalnym stanie technicznym i wizualnym.