Podtytuł: Praktyka głębokiej ekologii
Wydawnictwo: Stowarzyszenie Pracownia na rzecz Wszystkich Istot
Ilość stron: 65
Okładka: miękka
Wymiary: 21 x 30 cm
Stan ogólny: dobry

Książka, jak pisze we wstępie Wojciech Eichelberger, to zapis spokojnej, mądrej i głębokiej refleksji nad naszą ludzką kondycją, która jak w powiększającym zwierciadle odbija się i ukonkretnia w naszym stosunku – nie tylko do przyrody – lecz do wszystkiego, co nas otacza.

Główne przesłanie książki jest bardzo proste. Wypływa ono z założenia, że współczesna cywilizacja jest destrukcyjna dla przyrody i ostatecznie dla samego człowieka. Dzieje się tak, między innymi, ponieważ ludzie przestali zadawać sobie głębokie pytania dotyczące tego, kim są i czym jest życie. Ta książka prowokuje do zadawania głębokich pytań, do otrząśnięcia się z letargu, zachęca do życia bardziej uważnego i świadomego, bo tylko takie życie jest pełne i ostatecznie pozwala z większą troską odnosić się do świata i samego siebie.

Zależy mi na tym, żeby książka trafiła do zwykłych ludzi. Jest ona dla każdego, kto poszukuje wspomnianej przeze mnie pełni i pragnie żyć pięknie. Ale uwaga! Ta książka nie jest do przeczytania. To przede wszystkim zachęta do praktykowania, czyli wyjścia poza słowa, które są martwe. Tekst jest tylko punktem wyjścia, później trzeba książkę odłożyć i po prostu żyć.

Autor książki, Ryś Kulik, jest doktorem psychologii i miłośnikiem przyrody – na co dzień pracuje w Uniwersytecie Śląskim. Od początku lat 90-tych związany jest z ruchem ekologicznym i miesięcznikiem Dzikie Życie. Jest trenerem psychologicznego treningu grupowego, autorem książek i artykułów naukowych poświęconych problematyce relacji człowiek-środowisko. W swojej pracy inspirację czerpie głównie z bliskiego kontaktu z naturą, a także z filozofii głębokiej ekologii, psychologii humanistycznej i transpersonalnej.